دلم گرفته؛ شهادت امام هادی است، چهارمین علی آل الله که این روزها بیشتر از پیش در ذهنمان نقش گرفته، جانمان آتش میگیرد با شهادتش و چشم و دلمان بارانی می شود از شنیدن نام مظلومش. اما انگار این مشکلات فرهنگی این مملکت پایانی ندارد، هرکجایش را میگیری یک جای دیگرش می لنگد. به سینما میرسی از تئاتر باز می مانی، تا بیایی در مورد تئاتر حرف بزنی میبینی کنسرت ها و آلبوم های موسیقی کولاک کرده، این ها را که نگاه کنی تازه میرسی به دریای کتاب که خودش بحریست بی پایان، از همه این ها گذشته رسانه ملی پروژه ایست برای خودش. حرف من هم همین جاست: رسانه ملی. رسانه ای  که قرار بود به فرموده امام رحمة الله دانشگاه باشد الان چه میکند ؟

 سال قبل سریال پایتخت در ایام نوروز پخش شد، اعتراض هایی به سریال شد اما هیچ کس صدایش در نیامد که نام "نقی" چرا بارها و بارها در هر قسمت این سریال باید تکرار شود؟ چرا باید همه این سریال را با اسم نقی بشناسند؟ در خوشبینانه ترین حالت اگر نگوییم  برنامه ریزی شده بوده باید بگوییم آب در آسیاب دشمن ریختن است. سوال اینجاست که چرا در این برهه ی اخیر که سنگین ترین هجمه ها علیه این امام مظلوم روانه می شود رسانه ملی باید این سریال را پخش کند؟ اصلا چگونه اینقدر راحت باید مجوز بگیرد ؟چرا ....

                             

اما دلیل نگارش این موضوع؟!

چند روزی می شود که تبلیغات سریال پایتخت که سروش سیما به صورت لوح فشرده ارائه کرده تمام ایستگاه های مترو را پر کرده. درست همزمان با جسارت های خواننده مرتد هتاک به ساحت امام هادی (ع) تمام ایستگاه های مترو باید پر شود از بیلبوردهای سریال پایتخت که هر کس می بیند ناخودآگاه بگوید: نقی (البته با همان لحن فیلم ). نمیدانم اینجا هم باید خوش بین بود یا نه؟  اگر باز هم خوشبین باشیم باید گفت: لااقل به احترام ایام شهادت این امام بزرگوار و در اعتراض به این حرکت مذبوحانه اندکی شرف به خرج می دادید و تبلیغات سریال را جمع  می کردید.

 اتفاقی می افتاد ؟

نمی دانم می شود خوش بین بود یا نه ؟!؟

برگرفته از وبلاگ :http://cinema57.ir/post/18